viernes, 26 de junio de 2009

Crónicas de la América Profunda


Pues ha caído en mis manos estos días uno de los mejores libros que he leído en mucho tiempo: Crónicas de la América Profunda de Joe Bageant. Se trata de una colección de artículos en los que el autor retrata a los blancos pobres nortemaericanos (white trash): en sus propias palabras “gente embrutecida, endeudada, fundamentalista cristiana y amante de la caza a la que no le alcanza ni para pagar sus medicinas pero que defienden el “estilo de vida americano” y , votan a los republicanos porque tienen más pelotas y de este modo acaban decidiendo el destino de un mundo que ni conocen ni comprenden”.


Poco más se puede añadir. Me ha impactado realmente este retrato físico y psicológico de la población del rural norteamericano (Dani opina que es un libro de auténtico terror): el aislamiento podríamos decir que centenario de los pueblos, la explotación laboral, la precariedad sanitaria, la comida basura....Bageant, que es hombre de izquierdas (con matices), señala principalmente la ignorancia y la religión fundamentalista crsitiana como principales causantes de esta situación. Pero también acusa a la propia clase política de izquierdas de no haber sabido comunicarse y mezclarse con el pueblo, de ser una izquierda elitista y de despachos con un discurso totalmente ajeno a los intereses reales de las clases medias-bajas....

En cuanto a la ignorancia...qué se puede decir. Es desde luego la mejor arma de manipulación con la que cuentan los gobiernos, allí, aquí y en cualquier lugar. En palabras del autor: “Se trata de una ignorancia exclusivamente americana. Con la mitad de la población situada entre la alfabetización mínima y el analfabetismo funcional, la verdad está condenada a caer bajo la guadaña del rumor.....la población tiene ojos, tiene una cámara para filmar todo lo que le rodea,pero le falta el software de la inteligencia para editar lo que ven y encontrarle un sentido.” Aunque el autor asegure la exclusividad americana, cuando las barbas del vecino veas cortar......

Lo de la religión es otro cantar. El fundamentalismo está presente en escuelas, universidades, grupos de ayuda a las adicciones......La mayor parte opina que, por ejemplo, las Naciones Unidas son una herramienta del Anticristo. La paz no conducirá nunca al retorno de Cristo sino que es un obstáculo que retrasa su reinado en la Tierra. Por ello apoyan cada una de las guerras en Oriente Próximo y defienden las muertes de sus propios hijos como un martitio sagrado. Por otro lado, no hay necesidad de preocuparse por el medio ambiente, ya que no vamos a necesitar este planeta por mucho tiempo más.

En fin, no quiero destripar el libro entero. Opino que merece la pena su lectura porque nos habla de algo que no nos llega a través de espejismos televisivos o literarios.

Como curiosidad os contaré que el autor lo publicó todo en un blog antes de encontrar alguna editorial dispuesta a llevarlo al papel. La dirección de su blog es: www.joebageant.com. Vale la pena echarle un ojo.

Ata sempre

A verdade é que cando oín onte que Michael Jackson morrera, aínda que nunca fun moi fan da súa música, quedei un pouco conmocionada. Non o esperaba, supoño. E iso que unha persoa tan excéntrica non podía morrer de forma apacible, forma parte do mito.....Nun libro que lin hai pouco, Te joden vivo, o autor exemplificaba con Michael Jackson o dano irreparable que pode chegar a facer un pai codicioso neste caso na personalidade dun ser. Esa sensación de que foi un pobre infeliz é a que fai que me conmocione un pouco a súa desaparición...

En fin, na banda sonora da miña vida sí que hai dúas cancións de Michael Jackson: unha é máis ben polo vídeo. Daquela aída tiñamos capacidade de asombro ante certos avances e aquel morphing de Black or White a min tíñame absolutamente alucinada....
E a que sí me gustaba moitísimo era They don't care about us, rodada en Río de Janeiro....En fin, que o mundo da música realmente perde un grande valor.

domingo, 21 de junio de 2009

LIngüística e nacionalismo



Xa sei que non todos tedes cuarenta minutos ou unha boa conexión pero aí queda a charla de Moreno Cabrera.

viernes, 19 de junio de 2009

Lactancia materna

Vexo no blog de Bico de leite este sinxelo e efectivo vídeo sobre a lactancia materna e anímovos dende aquí a difundilo. Atención á nota de YouTube porque é para chorar ou rir, non sei:

"Es posible que el contenido de este vídeo o grupo resulte inadecuado para algunos usuarios, tal y como lo ha marcado la comunidad de usuarios de YouTube."


O mundo está tolo de verdade.....


jueves, 18 de junio de 2009

Millenium



Pues sí, soy parte de la masa popular que se ha leído los dos primeros tomos de la trilogía Millenium. Aunque el primero me gustó sin fascinarme, el segundo lo devoré apasionadamente. Y pertenezco también a la mayoría que opina que Lisbeth Salander, la protagonista femenina, es la verdadera culpable del fenómeno.

Se la ha calificado de sociópata, nuevo modelo social de mujer, enferma, heredera directa de las heroínas de la tragedia griega, metáfora de la subversión cultural...bla, bla, bla....Es increíble la cantidad de gente que come de esta ciencia de interpretar lo que otros han creado, ¿verdad?

Es innegable que Lisbeth tienen fuerza. Uno de los logros de Larsson ha sido el recate de un arquetipo femenino de mujer libre, inteligente y sufridora al mismo tiempo pero con una estética y psicología adaptada a los tiempos. Es un personaje literario de esos que marcan, que sobreviven al papel, que se salen del libro. Como Ignatius Really o Alonso Quijano.

P.D:No apta para mojigat@s. Sexo y mucha, mucha violencia.

domingo, 14 de junio de 2009

Los Bárbaros

Acabo de ler este ensaio de Baricco, subtitulado Ensayo sobre la mutación. ¿Quen son Os Bárbaros? Os que contribúen a unha mutación no modo de entender a cultura ou o saber. Sen mollarse en exceso, como sí fai Umberto Eco noutros escritos, Baricco fai un percorrido polo mundo do viño, do fútbol, da música, da literatura ....da suposta perda de calidade en función da universalización da cultura.
Claro, un pode estar de acordo en que un viño feito de forma artesanal nada ten que ver co viño que o común dos mortais consome de xeito habitual. Vale, de acordo. ¿Esto é peor que só uns poucos burgueses (o término é de Baricco) teñan as posibilidades de beber viño?
Digo que Baricco non se posiciona senón que fai unha fotografía do que supuxeron estas mutacións ó longo da historia. Algunhas vistas dende a perspectiva temporal: A Novena Sinfonía de Beethoven, moi criticada e denostada o ano do seu estreno, polos seus rasgos románticos (entendido romántico como movemento intelectual no que a cultura popular toma relevancia)...As novelas de Dumas, estudiadas hoxe como clásicos, consideradas de malísima calidade literaria...
E chega Baricco finalmente ao descubrimento do século XX, Google. Baricco compárao coa imprenta de tipos móviles de Gutenberg. O coñecemento democratízase, ata tal punto que somos nós, os bárbaros, os que decidimos mediante o sistema de links, cal é a información que merece os primeiros postos no index do motor de búsqueda.
Eu, que recordo como moitos de vós a vida antes de Google, considérome afortunadísima de poder disfrutar do uso desta ferramenta. Pero sí recoñezo que a nosa xeración conta coa vantaxe de saber aínda discriminar entre informacións válidas ou non. O único perigo de Google, según Baricco, e eu estou de acordo, é o da superficialidade e falta de contraste na información da que poderíamos pecar os bárbaros nu momento dado....

En xeral gustoume este ensaio. Gústame Alessandro Baricco novelista, e como ensaísta resulta de agradable e amena lectura. Boa para o verán...

E agora a esperar por La reina en el palacio de las corrientes de aire..... Xa falta menos!!!

domingo, 7 de junio de 2009

Acer Aspire One


Hace un par de semanas más o menos que tengo este pequeño capricho. Y hace dos semanas que me estoy quedando ciega leyendo foros y más foros sobre Linux. ¡¡Madre mía!! No tengo ni idea sobre este tipo de software, bueno ahora una ligera noción. El Acer trae un sistema operativo basado en Fedora que me parecía un poco simple. Yo quería sacarle partido, ver pelis y series, por ejemplo. Un compañero de curro me habló de instalarle Ubuntu (sistema en el que se basa el Galinux), pero ha sido una aventura hasta que ayer, (soy muy muy persistente) lo conseguí!!.Tras horas y horas de leer, experimentar, conseguir fastidiar varias aplicaciones del Fedora (aunque hace tiempo que le he perdido el respeto a los ordenadores y sé que casi todo tiene arreglo), por fin he formateado el disco duro con Ubuntu y va genial!!
Lo de los foros es uno de los mejores inventos del mundo. Al igual que Google. Internet es realmente omnipotente.

lunes, 1 de junio de 2009

LA IGUANA

Tedes que disculpar, se queredes, a miña ausencia destes días.....son tempos de moito traballo e pouco tempo libre. Paso por aquí para deixarvos de novo un tema de Lila Downs, que é quen me eleva o espíritu estes días coa súa música. Lila lémbrame a miña admirada Mercedes Peón co seu traballo etnográfico, antropolóxico sobre ritmos e músicas atávicos. Delicioso. Atención ao arpa....