domingo, 28 de marzo de 2010

¿Onde estaba Deus?


Desgraciadamente, a paidofilia cómetese en todo tipo de ámbitos. Non hai máis que ver as noticias, ximnasios, colexios....A Igrexa denuncia unha conspiración en contra da milenaria e nobre institución. Non só os curas (e seguro que moitas monxas) abusan, padecen efebofilia que segundo eles é menos grave.
Claro, pero o problema é que eles, que pasan o día dicindo o que está ben e o que está mal, que demonizan os métodos anticonceptivos, que saen á rúa, cos seus fieis (onde están eses fieis agora para denunciar abusos?) para berrar contra o aborto. a homosexualidade...ocultan as súas propias miserias. O que máis me escama é que nos países do Primeiro Mundo agora as vítimas se animan a denunciar.....Pero a cantos dexenerados (estes sí merecen o calificativo)enviarían ao Terceiro Mundo?
Dende logo, se eu fora crente neste instante, tería unha gran dúbida pensando nese Deus que non envía como mínimo as sete pragas para acabar coa xerarquía eclesiástica. E como non crente que son ESIXO que a sociedade co seu propio código penal actúe contra eles, que lles aplique o mesmo castigo que se lle aplica aos cómplices de delito e aos pederastas non relixiosos.

Deixo aquí o enlace a un artigo de Pilar Rahola, hoxe na Vanguardia. Dios y el demonio.


E aínda que non teña que ver co tema anterior, quería manifestar desde aquí toda a miña repugnancia e desprecio a actitude da señora Rita Barberá. A súa frivolidade nun encontro onde se están a tratar temas como a mortalidade, a ablación do clítoris, as violacións....é insultante para todas as mulleres. Eu polo menos, síntome avergoñada de que esta tiparraca pertenza, xa non ao xénero feminino, senón a especie humana.

Pois sí, levantei demagóxica hoxe.

domingo, 21 de marzo de 2010

Peter Singer

Buf...hacía días ya que no escribía nada...He pensado escribir acerca del debate taurino en Cataluña, aunque ya sabéis de qué lado estoy, o de los abusos que le salen a la Iglesia Católica de debajo de los faldones( ¿Ha habido manifestaciones por los derechos de esos niños?).....Pero no. Hoy vuelvo a la filosofía.

El verano pasado, Dani y yo leímos un libro de Peter Singer titulado Somos lo que comemos. Singer, que tiene muchísimos detractores, es un filósofo utilitarista australiano. A grandes rasgos el utilitarismo es un marco teórico para la moralidad, basado en una maximización cuantitativa de consecuencias buenas para una población. La moralidad de cualquier acción o ley viene definida por su utilidad para la humanidad. Utilidad es una palabra que significa que las consecuencias positivas deben estar maximizadas. Estas consecuencias usualmente incluyen felicidad o satisfacción de las preferencias. El utilitarismo es a veces resumido como "el máximo bienestar para el máximo número de personas". En resumen, el utilitarismo recomienda emplear métodos que produzcan más felicidad o aumenten la felicidad en el mundo. Habría mucho que matizar a la hora de debatir entre los pros y los contras de esta corriente. Y, la verdad, yo le encuentro más pros...con lo que no puedo debatir sola.

Singer es controvertido principalmente por su concepción de la vida y de la muerte y su postura ante la vida que nosotros acostumbramos a llamar animal. En 1975 publicó Animal Liberation donde propone una ética que, partiendo del hombre, se dirija también hacia el resto de los animales, atacando lo que él llama "especismo" o creencia en la superioridad de una especie (en este caso el hombre) sobre el resto. La ética práctica de Singer abarca desde temas tan polémicos como abogar por un trato ético a los animales, el aborto, la eutanasia, la pobreza y distribución de ingresos, entre otros.

Consecuentemente, Singer es un vegano convencido. En Somos lo que comemos nos presenta a tres familias que siguen tres tipos de dietas: casi exclusivamente carnívora (la familia reside en EEUU), vegetariana y vegana. No demoniza a los no veganos ni mucho menos. Singer es consciente de todas las dificultades tanto culturales como económicas a la hora de tomar la última opción. Pero pide que tengamos una ética alimenticia, es decir, que los que comemos carne o productos animales nos rebelemos ante las condiciones en las que se cría a los mismos: de nuevo, su visión es la EEUU. Afortunadamente en Europa el tema está más regulado que allí. Pero aún así tenemos, por ejemplo, la opción de comprar huevos etiquetados como "gallinas criadas en el suelo" en lugar de los poco más baratos de gallinas criadas en jaulas.

Yo soy omnívora. No es que coma mucha carne. Pero sí como huevos, leche, queso...Cuando leo a Singer me siento fatal, la verdad. Sus tesis son absolutamente impecables. Sólo sé que dejaría de comer productos cárnicos si algún día llegase a ser autosuficiente.....No sería capaz nunca de comer a un animal criado en casa. Llamadme sibarita. No tengo excusa, no me comporto coherentemente cuando como carne "despersonalizada"....

Otro día os contaré más temas de la ética de Singer.

Ah y a quien no le guste o no tenga tiempo a leer, le dejo este trailer de Food INC, un documental que circula por la red totalmente imprescindible.



lunes, 8 de marzo de 2010

Anglada



Había oído hablar de este tipo. En tertulias radiofónicas, sobre todo. Tenía claro que representaba a la extrema derecha más rancia y perniciosa. Pero después de ver ayer el programa del fantástico Jordi Évole estoy asustada. Primero, este hombre es un ser ignorante, pero ignorante hasta límites insospechados. Tiene auténtica fijación con los musulmanes (como dice él, aunque dudo mucho que sea consciente de la definición del término). Sus teorías sobre la superioridad del pueblo autóctono (tampoco sabe lo que significa esta palabra) son inefables....Naturalmente lo peor de todo es la gente que lo vitorea y lo apoya...he quedado absolutamente horrorizada. Encima todos los pronósticos en cuanto a que Anglada será elegido alcalde el año que viene le son favorables....brrrrrrrr