jueves, 29 de noviembre de 2007
Boris Vian
miércoles, 28 de noviembre de 2007
lunes, 26 de noviembre de 2007
LAS LUCES DE NAVIDAD
sábado, 24 de noviembre de 2007
Elis e Tom - aguas de março
É pau, é pedra, é o fim do caminho
É um resto de toco, é um pouco sozinho
É um caco de vidro, é a vida, é o sol
É a noite, é a morte, é um laço, é o anzol
É peroba do campo, é o nó da madeira
Caingá, candeia, é o Matita Pereira.
É madeira de vento, tombo da ribanceira
É o mistério profundo, é o queira ou não queira
É o vento ventando, é o fim da ladeira
É a viga, é o vão, festa da cumeeira
É a chuva chovendo, é conversa ribeira
Das águas de março, é o fim da canseira
É o pé, é o chão, é a marcha estradeira
Passarinho na mão, pedra de atiradeira.
É uma ave no céu, é uma ave no chão
É um regato, é uma fonte, é um pedaço de pão
É o fundo do poço, é o fim do caminho
No rosto o desgosto, é um pouco sozinho.
É um estrepe, é um prego, é uma conta, é um conto
é um pingo pingando, é uma conta, é um conto
É um peixe, é um gesto, é uma prata brilhando
É a luz da manhã, é o tijolo chegando
É a lenha, é o dia, é o fim da picada.
É a garrafa de cana, o estilhaço na estrada
É o projeto da casa, é o corpo na cama
É o carro enguiçado, é a lama, é a lama.
É um passo, é uma ponte, é um sapo, é uma rã
É um resto de mato, na luz da manhã
São as águas de março fechando o verão
É a promessa de vida no teu coração.
É uma cobra, é um pau, é João, é José
É um espinho na mão, é um corte no pé
São as águas de março fechando o verão
É a promessa de vida no teu coração.
É pau, é pedra, é o fim do caminho
É um resto de toco, é um pouco sozinho
É um passo, é uma ponte, é um sapo, é uma rã
É um belo horizonte, é uma febre terçã
São as águas de março fechando o verão
É a promessa de vida no teu coração
sábado, 17 de noviembre de 2007
Prison Break 3ª temporada
Ante todo, no pretendo emular a mis amigos en la red Gato y Náufrago en lo que a comentarios de series se refiere. Ellos dos lo hacen maravillosamente y yo prefiero expresar mi opinión en sus respectivas bitácoras.
Sucede que estoy indignada con la tercera temporada de Prison, tanto que he decidido dejar de verla porque para mí el barco se ha hundido miserablemente.
Impaciente por que empiece Perdidos y probando nuevas cositas por ahí.....
Ante todo, non pretendo emular aos meus amigos na rede Gato e Náufrago no que a comentarios de series refírese. Eles dous fano marabillosamente e eu prefiro expresar a miña opinión nas súas respectivas bitácoras.
Sucede que estou indignada coa terceira tempada de Prison, tanto que decidín deixar de vela porque para min o barco afundiuse miserablemente.
E é que non teño palabras: logo dunha marabillosa primeira e máis que aceptable segunda tempada, aparécennos agora con esta historia totalmente fantasmagórica, mal fiada, incoherente (un cárcere panameña e todo o mundo fala inglés ata coas súas familias...). En fin, ata o 3x08 chegamos e non máis.
Impaciente por que empece Perdidos e probando novas cousiñas por aí.....
viernes, 16 de noviembre de 2007
Los delincuentes y Bebe - Después
Y vivir como vive
La gente hay que ser valiente amigo
Yo tengo que volar
No, ya no puedo quedarme aquí
Si tu quieres quédate tu
Esta vida no es para mí
Yo quiero vivir con amor
Con mi gente abajito del sol
Con las olas y el amanecer
Como un niño jugando otra vez
Sin para de correr después.
Estoy embrujado y ladro como un perro
Yo me siento un animal la oscuridad me puede y me lleva
Si me aburro miento yo solito me abro las heridas
Sin idea yo retengo el destino de mi pobre vida
Yo no quiero malos rencores solo busco todas las salidas
Libertad que me espera más allá del sur
Te digo que no yo no puedo quedarme aquí
Si tu quieres quédate tu esta vida no es para mi
Yo quiero vivir...
eeeeeeeeee... (PITOS)
Hace mucho tiempo que he acordao yo con el viento
Con las nubes del cielo azules escucha a la gente porque
No se sabe, eres malo tienes el mundo aterrorizao
Con la guerra y con los misiles
El potaje nunca la probao.
No se si a mi me ha pasao
Que me siento perdedor
Yo te juro por mis cuernos
Que tengo que seguir yo te digo que no...
Después de un largo tiempo escondío
Todo oscuro con hambre y muerto de frío
Sin nada que hacer tan solo esperar
Busco libertad amigo mío tengo que volar
Tengo que volar tengo que volar...
Eleftheria Arvanitaki - Dinata Dinata
Un pouco de marabillosa música grega para o fin de semana. Encántanme Eleftheria Arvanitaki e a lingua grega. Aquí vai unha mostra Dinata Dinata (grítao, grítao). Bicos a todos.
sábado, 10 de noviembre de 2007
¡BIENVENIDOS!
¡Canto me alegro de que regresen! Cando penso nos días de angustia que tiveron que pasar eles e as súas familias.... Dáme noxo o debate político que se organizou ao redor da liberación dos españois no Chad e defendo o dereito dese país a non ser pisoteado en ningún aspecto. Ao final, quero crer que ademais da diplomacia, Sarkozy e demais, a xustiza do Chad fixo ben o seu traballo. Insisto, quero crer. Espero que non esquezamos agora a eses nenos que son os verdadeiros perdedores nesta turbia historia. E que o próximo post sobre este asunto celebre o seu regreso coas súas familias.
lunes, 5 de noviembre de 2007
OS ANCARES
Onte decidimos ir aos Ancares a dar unha volta, a sacar unhas fotos e a gozar da miña estación favorita, o outono. Vale, faise antes de noite, empeza a facer frío....etc. Pero no norte o outono é a estación máis fermosa: o maremagnum de cores é indescritible. Ademais, facía un día marabilloso.
A comarca dos Ancares, situada ao leste da provincia de Lugo, constitúe unha impoñente barreira que actúa como límite natural entre Galicia e Castela León. Tanto a historia como a vida están condicionadas por este escarpado relevo, que supera en máis da metade da súa superficie os 1000 metros de altitude.
Cervantes repite no capítulo XXXIX do Quixote o que había xa escrito en Historia do cativo: "En un lugar de las montañas de León tuvo principio mi linaje...." E en realidade, tanto a comarca,Cervantes, como o apelido Saavedra están presentes ao longo e ancho destas terras.
Aos que non coñezades a zona, xa sabedes. Unha viaxe que non esqueceredes.
Ayer decidimos ir a Os Ancares a dar una vuelta, a sacar unas fotos y a disfrutar de mi estación favorita, el otoño. Vale, se hace antes de noche, empieza a hacer frío....etc. Pero en el norte el otoño es la estación más bella: el maremagnum de colores es indescriptible. Además, hacía un día maravilloso.
La comarca de Os Ancares, situada al este de la provincia de Lugo, constituye una imponente barrera que actúa como límite natural entre Galicia y Castilla León. Tanto la historia como la vida están condicionadas por este escarpado relieve, que supera en más de la mitad de su superficie los 1000 metros de altitud.
Cervantes repite en el capítulo XXXIX de El Quijote lo que había ya escrito en Historia del cautivo: "En un lugar de las montañas de León tuvo principio mi linaje...." Y en realidad, tanto la comarca,Cervantes, como el apellido Saavedra están presentes a lo largo y ancho de estas tierras.
A los que no conozcáis la zona, ya sabéis. Un viaje que no olvidaréis.
viernes, 2 de noviembre de 2007
ONG
Lo que ha ocurrido con el Arca de Zoé me parece indignante. Si realmente iban a traficar, porque al fin y al cabo es traficar, con niños se merecen esos años a trabajos forzados a los que los quieren condenar. Quizás haya quien piense que los niños iban a mejorar su calidad de vida con sus nuevas familias. Pero han intentado despojarlos de lo más importante (su persona y sus circunstancias) y convertirlos en mera mercancía. Es terrible.
O que ocorreu co Arca de Zoé paréceme indignante. Se realmente ían a traficar, porque á fin e ao cabo é traficar, con nenos merécense eses anos a traballos forzados aos que os queren condenar. Quizais haxa quen pense que os nenos ían mellorar a súa calidade de vida coas súas novas familias. Pero intentaron desposuílos en grao sumo do máis importante (a súa persoa e as súas circunstancias) e convertelos en mera mercancía. É terrible.