martes, 25 de noviembre de 2008

11 comentarios:

lua dijo...

desde luego que no...bicos!!

HADEX dijo...

Actualizo cunha viñeta que me envía de novo Senda

Markesa Merteuil dijo...

Qué triste que tengamos que dedicar un día a manifestar nuestro rechazo a la violencia de género. Qué triste que sea, precisamente, porque ésta aún pervive.

Sucette D´Ment. dijo...

“Amar no es matar”, dice el slogan.

Pregunto: ¿Qué es amar?

Saludos Hadex y Presentes.

Con afecto:
Sucette D´Ment.

Chousa da Alcandra dijo...

Subscribo. Temos que denunciar todos! Non lle podemos dar cabida ao maltrato!

(Vistes un cartel que publica hoxe o Progreso que hai na Casa da Muller de Lugo?. Tomeime a liberdade de levalo alí:
http://chousa.blogaliza.org/
)

Carlos Sousa dijo...

O mismo que teño opinado nalgún blog, hay que acabar con esta plaga, cantos máis denuncien será millor. O que pasa que isto non pode quedar con denuncialo hoxe e o resto dos días que nadie se lembre ata que ocurra outra desgracia.

En fin, a ver si se lle pon remedio, xa que creo que queda moito traballo por facer. Haberá que empezar por abaixo cunha educación máis sensibilizada no tema.

HADEX dijo...

Carlos tes toda a razón do mundo. Hoxe escoitei no radio que un tanto por cento bastante alto de mulleres denunciantes en Lugo era de ¡¡¡entre 17 e 19 anos!!!! Unha toleada

Chousa, o cartel é unha pasada

Suso Lista dijo...

que pare xa a violencia.

Anónimo dijo...

Una lacra más que debería dar vergÜenza a todo ser humano, pero que por desgracia sigue siendo una cruda realidad muy a menudo.
Espero que esta lucha por su erradicación culmine con el final de esa violencia.

Un abrazo desde Valencia.

Cuspedepita dijo...

O problema é que a xente hoxe, os viciños, os amigos, ata a familia, miran para outro lado para non meterse en problemas.
Iso de "é cousa súa", "non me vou meter eu en cousas da parella" etc...é unha cobarde disculpa para evitarnos problemas a nos mesmos.
E moitas veces a información que recibimos sobre certos sucesos, coma o do profesor Jesús Neira, desgracidamente danlle a razón ao noso medo.
Pero hai outras maneiras de intervir (a denuncia) sin chegar ao enfrontamento persoal co agresor.
Non coñezo moito o tema da denuncia, pero imaxino que, como noutros casos, a identidade do denunciante poderá quedar oculta.

Biquiños

LM dijo...

e muitas vezes o problema ainda está nas próprias mulheres: na falta de apoio do seu círculo, na vergonha ante a familia, nos escasos recursos(imagina em tempos de crise), o medo no corpo e por se isto e mais fosse pouco... algumas das que denunciaram nom obtiveram as promesas de seguranza nem para si nem para os seus. há muito por melhorar!
beijos