viernes, 24 de abril de 2009

El hombre con siete segundos de memoria


Acabo de ver El hombre con siete segundos de memoria (clic para ver el documental online), A quienes hayáis visto Memento o Sé quién eres os recordará a sus protagonistas. No se trata de un síndrome de Korsakov exactamente. El caso de Clive Wearing es extremo: debido a una infección causada por un herpes, hace veinte años que sufre una amnesia que sólo le permite retener lo que ha sucedido en los últimos segundos. Después vuelta a empezar.
Clive era compositor y director de orquesta. Sus habilidades musicales siguen intactas, puede seguir interpretando y a menudo sufre alucinaciones auditivas (es decir, escucha música).

Clive sólo reconoce a su mujer, a la que ama y echa de menos cada vez que se le olvida que está o ha estado con él.“Por favor, ven a verme cariño. Hace siglos que no te he visto. Por favor, vuela hasta aquí a la velocidad de la luz”.


Meses después de los primeros síntomas de uno de los casos más extremos de amnesia conocidos, comenzó a escribir un diario para tratar de reconstruir la continuidad que la enfermedad le había arrebatado. Las notas de Wearing son sólo un registro de afirmaciones repetitivas, que reflejan la agonía causada por la pérdida de la capacidad de tener experiencias y de la consciencia misma.

9 comentarios:

Lúa dijo...

qué angustia...bicos.

Barreira dijo...

Estou dacordo con Lua.
A veces un pagaría para esquencer. Pero claro, o que un elixa. Non acordarse de nada debe ser un martirio. Supoño que ademais é consciente do que lle pasa, polo que ainda debe ser peor todavía.
En fin. Que nunca nos pase a ningún de nós. Acordémonos do bon e do malo.
Saudos.

Moraima dijo...

O do diario, recórdame a película de 50 primeiras citas. A diferenza é que a protagonista recordanlle o pasado cun video. ;)

Chousa da Alcandra dijo...

Realmente angustioso, si. É como se permaneceses nun bucle memorístico dunha duración tan nimia que so de pensalo...marea!.

Reflexión: que ben se está cando se está ben!

Bicos de primaveira mollada hoxe en Antas

Carlos Sousa dijo...

De acordo cos anteriores, ten que ser tremendo, aparte que si solo retén o dos últimos segundos, malamente poderá escribir o diario.

O peor é que o ser consciente do que lle pasa, ten que sufrir moito. Non quero nin pensalo.

Markesa Merteuil dijo...

Tremendo.

Friol dijo...

Tes un pequeno agasallo e unha pequena encomenda aquí: http://terrasdefriol.blogspot.com/

Anónimo dijo...

Vaia, ten que ser desesperante non lembrarse de case nada, ter que facer o esforzo de atoparse a si mesmo continuamente...

abueloscrisytoño dijo...

Parece ser que la causa fue un herpes, yo bien se lo malos que son donde atacan son tremendos y si es en el cerebro como es este caso no me extraña nada, yo sufrí un herpes hace tres años aun tengo secuelas me ataco de la columna a la pierna derecha no recuerdo a pasar un dolor tan grande en mi vida como ese aun que no tuve fiebre, es muy importante detectarlo cuanto antes para poder combatirlo. Las secuelas pueden durar años y son muy desagradables. El herpes donde ataca recorre todo el nervio y si quedan secuelas siempre tienes la sensación de picor, dolor o algún tipo de molestia, casi se acostumbra uno pero a mi me tiene harta. Los médicos suelen decir que esta enfermedad se produce por un contraste de medicamentos o por un estrés muy grande, este hombre trabajaba muchísimo y es posible que fuera esa una de las causas, quien sabe. Un saludo. A.Cris