martes, 10 de noviembre de 2009

Stolen Child



Aínda que escoitar a Loreena me produce unha infinita melancolía, aquí queda este tema inspirado no poema de Yeats.

3 comentarios:

Eni.g.ma dijo...

e grande poema tamén.

Arela dijo...

A melancolía á que aludes vese nos seus ollos cando interpreta.

Chousa da Alcandra dijo...

Percíbese unha síncrona afinación entre a mirada triste e a mensaxe que transmite.
Gustoume moito