viernes, 27 de febrero de 2009

Soa a Chino



(Para ver ben a imaxe clicade nela)


Atopei esta árbore de incomprensión hoxe vía Menéame. É moi curiosa. Cando nós non entendemos algo dicimos que soa a chino. Para un inglés soa a grego,a un grego sóalle a árabe, a un árabe, a hindi, e a un chino.....á lingua dos deuses!! Pero como podedes apreciar na imaxe, o chino é a lingua imcomprensible por excelencia (calquera día vos conto a miña experiencia persoal estudiando esta lingua...)Aínda que tamén me chamou a atención que para os croatas, checos e macedonios o incomprensible soa a español!!

lunes, 23 de febrero de 2009

En el mundo a cada rato

En el mundo a cada rato es una producción de TUS OJOS en colaboración con UNICEF que consta de cinco cortos cuya temática está relacionada con la infancia en el mundo. El SIDA, la malaria, la explotación infantil....todos ellos desgarradores y muy emocionantes. Pero me ha impactado especialmente Binta y la gran idea de Javier Fesser. Os rogaría que "perdieráis" media hora de vuestra vida para ver, para saborear y reflexionar sobre esta pequeña joya. Merecerá la pena.




Este enlace contiene una molesta marca de agua.....pero era la única manera de colgarlo entero....

domingo, 22 de febrero de 2009

Disenchanted/ Tomorrow



Estes días estou liada....xa sabedes, sempre que hai festas, nós temos lío de traballo. Consecuentemente, aborrezo as festas polo xeral....

Hai moitos anos, moitos.....os que temos, os que tedes, unha idade recordaredes a Jimmy Somerville. Aínda que eu era unha cativa, non sei, doce, trece, e probablemente non era moi consciente do contido social das súas letras, tiña tódolos discos de The Communards e este tema gústabame tanto....

Tamén me gustaba esta canción sobre os malos tratos e desgrazadamente tan de actualidade....


martes, 17 de febrero de 2009

La Aurora

Cuando estudiaba en el instituto, cuando 1º de B.A.C. se llamaba 3º de B.U.P., mi profesor de literatura tenía la sana costumbre de traer a clase adaptaciones musicales de composiciones poéticas: Paco Ibáñez, Serrat, Amancio Prada......La verdad es que esas audiciones tenían éxito (la música amansa a las fieras) y la mayoría nos llevábamos cintas de cassette (qué tiempos!) para grabarlas.

Gracias al bendito internet, he conseguido recuperar una de aquellas cintas, ahora digitalizada, Poetas en Nueva York, donde varios autores interpretan poemas de Lorca (Leonard Cohen, Angelo Branduardi....). Como no podía ser menos, uno de los temas que más me gusta es La Aurora de Nueva York, interpretada en brasilero por Chico Buarque.




La aurora de Nueva York tiene
cuatro columnas de cieno
y un huracán de negras palomas
que chapotean las aguas podridas.

La aurora de Nueva York gime
por las inmensas escaleras
buscando entre las aristas
nardos de angustia dibujada.

La aurora llega y nadie la recibe en su boca
porque allí no hay mañana ni esperanza posible:
a veces las monedas en enjambres furiosos
taladran y devoran abandonados niños.

Los primeros que salen comprenden con sus huesos
que no habrá paraísos ni amores deshojados;
saben que van al cieno de números y leyes,
a los juegos sin arte, a sudores sin fruto.

La luz es sepultada por cadenas y ruidos
en impúdico reto de ciencia sin raíces.
por los barrios hay gentes que vacilan insomnes
como recién salidas de un naufragio de sangre.

Además, al año siguiente, este fue el comentario de texto que tuve que hacer en el examen de literatura de Selectividad.......

sábado, 14 de febrero de 2009

CUMPLEANOS

Mentres a vós vos choven regalos dos vosos namorados ou namoradas, a min chóvenme 35 anos (e tamén algún que outro regaliño). Gracias a todos os que vos lembrasteis durante a semana, gracias Manuel Cedric que me mandou unha felicitación moi fermosa, a Eticaniano que tamén se lembrou.....E desexo a toda a miña familia blogueira un bó día do amor.....ou da saúde, como me dixo unha alumna o outro día. Bicos a todos.

miércoles, 11 de febrero de 2009

Un paxariño moi pillo




Aí é nada o que fai o paxariño para comer o seu pan, perdón, o seu peixe de cada día.....

domingo, 8 de febrero de 2009

CAMINO


La he visto sobre todo porque me llamaba esa crítica de la que tanto se ha hablado al fanatismo religioso. Y sí, ya era hora de que alguien denunciara el fanatismo católico, que del islámico ya estamos servidos. Pero lo que yo no sabía, ni imaginaba, es que esta película es poesía pura. Es un metáfora de la vida, de la muerte y del amor...El mundo onírico en el que se refugia Camino está tan logrado, la madre me ha recordado a las figuras represoras lorquianas....en fin, que me ha gustado muchísimo, me ha emocionado muchísimo....Y que me alegro de haberla visto (aviso: es muy, muy triste). Os dejo el tema principal de la BSO, que también es una belleza.

sábado, 7 de febrero de 2009

Hipocresía


Creo en la muerte digna, como ya he comentado otras veces. No quiero ni pensar en lo que estarán pasando en estos momentos los padres de Eluana Englaro. No sé lo que estará pasando la propia Eluana. Pero, otra vez, me repugna la hipocresía de la Iglesia Católica: apoyan las medidas dictatoriales de Berlusconi con respecto a este caso (sí, ya lo sé, la Iglesia es consecuente con sus postulados). Y si tanto les importa la vida: ¿por qué todavía no se les ha oído decir una palabra en contra de que los médicos italianos denuncien a todo inmigrante ilegal que acuda a las consultas? ¿No corre riesgo la vida de los inmigrantes que dejen de recibir atención médica?


A veces uno piensa que en el siglo XXI, están superados ciertos comportamientos xenófobos y fascistas, que son una minoría....Pero estamos envueltos en un torbellino que empieza a dar miedo: Italia, Gran Bretaña, con esas manifestaciones de los trabajadores.....buffff

martes, 3 de febrero de 2009

¡Qué grande eres Wyoming!

"....hay que colgarlos por las tripas de los curas......"