lunes, 25 de mayo de 2009

IAGO









video platform
video management
video solutions
free video player


Aínda que xa tiña pensado publicar au tamén este fermoso vídeo, (non o fixen antes porque estou liadísima), agora teño a invitación de Cuspedepita a facelo así que aí queda. E que recolla o testigo quen se sinta tan emocionado coma min cando o vin por primeira vez. Por certo, déixovos o enlace orixinal por se alguén quere votar.

lunes, 18 de mayo de 2009

In memoriam


Mejor te invento




Estás alicaído, estás dudando,
no te alcanzan las pruebas ni las preces,
cada Dónde te ofusca, y cada Cuándo

Recorres el confort, las estrecheces
que quedaron atrás y es razonable
que reclames la vida que mereces,

las ventanas en paz, el techo estable.
Pero yo, te confieso, prefería
(¿cómo querés hermano, que te hable?)

cuando tu vieja angustia estaba al día
con la amgustia del mundo, cuando todos
éramos parte en tu melancolía.

Sé qué polvos trajeron estos lodos
pero saberlo no es la mejor suerte.
Invetaré quién sos. De todos modos,

inventarte es mi forma de creerte.

domingo, 17 de mayo de 2009

LETRAS GALEGAS



O galego que non fala a língua da sua terra
non sabe o que ten de seu
non sabe o que ten de seu
perdidiño polo mundo
sen saber o que xa é meu
perdidiño pola vida rexeita a sua lingua
sabendo que ven de atrás
sabendo que ven de atrás
da nosa xente querida
ainda hoxe falámo-la!f
alámola naturalemente
falamos como a nosa xente
non nos podemos queixar.
O galego que non fala a língua da sua terra
non sabe oque ten de seu
non sabe o que ten de seu
nin é merecente dela,
galego da tua TERRA

sábado, 16 de mayo de 2009

Canción del pirata



Aunque procuro no ser ni convertirme en una carca, aunque entiendo que los tiempos han cambiado, también las prioridades, las formas de comunicación y los conceptos, aunque trabajo con gente joven, con la que, creo, conecto bastante bien, hay cosas que no dejan de sofocarme. El otro día, enseñando a un niño a hacer un comentario literario (mi alumnado tiene edades comprendidas generalmente entre 14-18, más o menos), otro comentó que en el cole habían leído el soneto de Lope " Un soneto me manda hacer Violante,//que en mi vida me he visto en tal aprieto;//catorce versos dicen que es soneto://burla burlando van los tres delante..." Total, que todo el mundo se animó a recitar versos de poemas que habían leído en clase. Yo por mi parte, les conté que cuando era pequeña me habían hecho memorizar (método absurdo, por otro lado) a Rubén Darío, Margarita está linda la mar, La princesa está triste...., o La canción del pirata....Y he ahí que todos, sin excepción, quedaron sorprendidos.
Pero, ¿ya existía Mago de Oz cuando eras pequeña? (He comprobado que la versión es de Tierra Santa, tampoco estaban bien informados al respecto).
¡Ay! (y encima me llaman vieja......)

martes, 12 de mayo de 2009

Nueve viento



Lila Downs ten unha voz absolutamente emocionante e calidísima.....A súa música é de raíces, fala da natureza máis antiga e libre...de antigos deuses e deusas, homes e mulleres, de sentimentos profundos....

Nueve Viento es el nombre calendárico de la Serpiente Emplumada de acuerdo con los códices mixtecos. Su nombre personal es Coo Dzavui, que se traduce al español como Serpiente de Lluvia. Se trata de una de las divinidades principales del panteón mixteco prehispánico. El culto a Nueve Viento en la Mixteca es particularmente importante a partir del Período Posclásico de Mesoamérica, cuando aparece asociado a los mitos de la creación del mundo de acuerdo con la mitología mixteca.

De acuerdo con el Códice Vindobonensis, nació de un pedernal en el día 9 viento del año 10 casa, de donde toma su nombre calendárico. Recibió sus atributos divinos de la pareja primigenia de la mitología mixteca, los Señores Uno Ciervo-Serpiente de Jaguar y Uno Ciervo-Serpiente de Puma. Ellos le entregaron la máscara de pico de pájaro y los atavíos que lo distinguen de los demás dioses. Cuando descendió del cielo, ya divinizado, lo hizo acompañado de otros personajes que cargaban la Casa de Xipe y la Casa del Sol, y posteriormente, el día 5 caña del año 6 conejo, se ocupó de separar el cielo de la tierra, cargando la bóveda celeste, contribuyendo de esta manera a poner orden en el caos primigenio del mundo recién creado.

La importancia de Nueve Viento en la Mixteca radica en que él fue testigo del nacimiento de los cuarenta y cuatro personajes fundadores de los señoríos mixtecos a partir del árbol sagrado de Apoala —lugar que lleva el sugerente nombre de Yutatnoho, es decir, Río de los linajes—. Nueve Viento horada las orejas de estos personajes, acto que después será reactualizado en las ceremonías mediante las que se confería la nobleza a los miembros de la élite mixteca. También fue Nueve Viento quien enseñó a los humanos las artes y las ciencias de la vida civilizada, por lo que se trata del héroe cultural por excelencia del pueblo mixteco precolombino.

viernes, 8 de mayo de 2009

Divertimento



A calidade do vídeo é mala pero serve para facerse unha idea do ben que o pasan os dous.....

jueves, 7 de mayo de 2009

A xustiza pola man


Aqués que tén fama de honrados na vila,
Roubáronme tanta brancura que eu tiña;
Botáronme estrume nas galas dun día,
A roupa decote puñéronma en tiras.
Nin pedra deixaron, en donde eu vivira;
Sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas;
Ó raso cas lebres dormín nas campías;
Meus fillos..., ¡meus anxos!..., que tanto eu quería,
¡Morreron, morreron, ca fame que tiñan!
Quedei deshonrada, mucháronme a vida,
Fixéronme un leito de toxos e silvas;
I en tanto, os raposos de sangre maldita
Tranquilos nun leito de rosas dormían.

-Salvademe ¡ou, xueces!, berrei..., ¡tolería!
De min se mofaron, vendeume a xusticia.
- Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda...
Tan alto que estaba, bon Dios non me oíra.
Estonces cal loba doente ou ferida,
Dun salto con rabia pillei a fouciña,
Rondei paseniño...¡Ne-as herbas sentía!
I a lúa escondiase, y a fera dormía
Cos seus compañeiros en cama mullida.

Mireinos con calma, i as mans estendidas,
Dun golpe, ¡dun soio!, deixeinos sin vida.
I ó lado, contenta, senteime das vítimas,
Tranquila, esperando pola alba do día.

I estonces... ¡estonces!, cumpreuse a xustiza:
Eu, neles; i as leises, na man que os ferira.

A poesía de Rosalía conmóveme profundamente. Canto máis leo sobre a súa persoa, máis admiración sinto por ela, como muller, como intelectual, como loitadora. Encántame este poema, sobre todo me fascina o final: esa calma e tranquilidade tras cumprir coa vinganza, lonxe de toda xustiza divina ou legal.


sábado, 2 de mayo de 2009

Merlín e compaña

(Merlín en novembro)

Pois onte fixo exactamente medio ano que Merlín está con nós. Despois dun inverno bastante duro, con neve e máis neve alá en Masoucos (Castroverde), notablemente mellorado, todo hai que dicilo. Chegou morto de fame (a algún tratante de gando habería que darlle un pouco da súa mediciña), e a base de pan (encántalle), algo de cebada, e ultimamente herba verde púxose así de guapo, je je....ou ¿non?


(Merlín en abril)

Como a súa relación cos cans, que empezou sendo boa, estaba traendo danos colaterais (o burro comía o pienso dos cans, os cans comían cebada e pan, todos querían mandar, os burros son moi moi territoriais,) decidimos levarlle un amigo herbívoro. Ahí o tedes, é Gavi ( o nome púxollo o noso sobriño Mateo (de Gavilán, dixo) e está como o seu propio nome indica, aínda que é simpatiquísimo:

É unha cabra, cabrito, enana. Mirade que corniños ten:


Xa seguirei contando....