lunes, 27 de abril de 2009

ICONICIDADE



En Semiótica fálase da iconicidade media, alta ou baixa que contén una imaxe con respecto a realidade. Pero e que esta fotografía chega máis alá, chega ó espírito, é realmente un espello da alma. Estou convencida de que o asesor de imaxe deste tipo é un asalariado da esquerda, senón é moi difícil chegar a un nivel tan siniestro, je je je ,como se lle fixera falta....

sábado, 25 de abril de 2009

Recoñecemento


Recibo emocionada, sorprendida e agradecida este agasallo por parte de Friol. Seguindo as instruccións:

para cumprir coas normas que acreditan o ser maneiros de pleno dereito, formulamos as condicións necesarias para ser tal:
-- Exhibir a imaxe do premio “Olha que blog Maneiro”.
-- Exhibir o nome do blogue que concedeu o premio.
-- Indicar outros 10 blogues propostos para seren maneiros.
-- Comunicar o premio aos blogues seleccionados.
-- Publicar as regras.
-- Comprobar que os blogues premiados seguen as normas.
Queda tan só propoñer como blogs maneiros aos seguintes: Tacho, L&M, Markesa, Raposo, Carlos Sousa, Cuspedepita, Carlis, Senda, Shucram, Moraima

viernes, 24 de abril de 2009

El hombre con siete segundos de memoria


Acabo de ver El hombre con siete segundos de memoria (clic para ver el documental online), A quienes hayáis visto Memento o Sé quién eres os recordará a sus protagonistas. No se trata de un síndrome de Korsakov exactamente. El caso de Clive Wearing es extremo: debido a una infección causada por un herpes, hace veinte años que sufre una amnesia que sólo le permite retener lo que ha sucedido en los últimos segundos. Después vuelta a empezar.
Clive era compositor y director de orquesta. Sus habilidades musicales siguen intactas, puede seguir interpretando y a menudo sufre alucinaciones auditivas (es decir, escucha música).

Clive sólo reconoce a su mujer, a la que ama y echa de menos cada vez que se le olvida que está o ha estado con él.“Por favor, ven a verme cariño. Hace siglos que no te he visto. Por favor, vuela hasta aquí a la velocidad de la luz”.


Meses después de los primeros síntomas de uno de los casos más extremos de amnesia conocidos, comenzó a escribir un diario para tratar de reconstruir la continuidad que la enfermedad le había arrebatado. Las notas de Wearing son sólo un registro de afirmaciones repetitivas, que reflejan la agonía causada por la pérdida de la capacidad de tener experiencias y de la consciencia misma.

miércoles, 15 de abril de 2009

Musicofilia


Sacks vuelve a deleitarnos con otro de sus magníficos trabajos. Como sabéis quienes lo leéis, Sacks procura siempre contarnos historias de superación de personas que sufren enfermedades neurológicas pero que a pesar de ellas son capaces de alcanzar unos magníficos logros. Pues en Musicofilia la que más me ha impresionado es la percusionista escocesa Evelyn Glennie. Sorda profunda desde los doce años consiguió alcanzar su sueño y estudiar música, convirtiéndose en una de las principales exponentes de la percusión durante las última década. Siempre que sale a escena se descalza, porque así, con los pies desnudos, capta mejor las vibraciones que le transmite el suelo. Con dos premios Grammy, Evelyn tocó con los músicos más importantes de ámbitos académicos y populares, desde Béla Fleck hasta el Mormon Tabernacle Choir, pasando por Bobby McFerrin. En sus propias palabras: "La sordera no quiere decir que no puedes escuchar, sino que algo en tus oídos funciona mal. Incluso alguien totalmente sordo puede escuchar/sentir sonidos", escribe en su Ensayo sobre la audición. Para ella, su discapacidad resulta tan importante como el hecho de ser una mujer de ojos marrones. Puede leer los labios a la perfección y, al hablar, no experimenta ninguna dificultad. Por todo esto, Evelyn insiste: "Aun así, en realidad nadie entenderá cómo hago lo que hago. Por favor, disfruten de la música y olvídense del resto".

Ya os contaré más historias de Musicofilia. pero hoy vamos a hacer caso a Evelyn, olvidarnos de todo y disfrutar con su música.





domingo, 12 de abril de 2009

Cubil do Lobo



Ben, pois como xa vistes algúns de vós hai algún tempo que Dani e máis eu decidimos embarcarnos nesta aventurilla de facer unha web. Vaia por diante que eu non teño nin idea disto (un par de cursos online e un libro de diseño web). Eso sí conto coa inestimable colaboración de todos eses cracks informáticos que andan por aí e que me aconsellan e me axudan (grazas a todos vós).

A idea é a de facer unha web de fotos. Fixemos un índice, que pode ser ampliado aínda, de fotos de mascotas, fauna, paisaxes, e de denuncia. De momento case todas as fotos son de Dani, pero espero que empecen a chegar colaboracións próximamente.

En fin, que a ver se vos animades e conseguimos facer unha boa colección.

A dirección de envío é cubildolobo@gmail.com.

A dirección da páxina http://www.cubildolobo.es/

E temos un pequeno blog para ir comentando as fotos que se suban http://entradacubil.blogspot.com/

Bicos a todos e grazas.

viernes, 10 de abril de 2009

Mensaxes


Así desta guisa vimos onte este coche aparcado no centro de Lugo. Xa sei que estamos na Semana Santa pero chamoume a atención. Vexo moito ultimamente, sobre todo en coches da comunidade hispanoamericana o IXTHUS ( acrónimo grego de Jesús Cristo hijo de Dios Salvador, que a súa vez significa peixe) , o símbolo dos primeiros cristianos. Aínda que este por levar leva ata a estrela de Salomón...

En fin, está claro que nos invade o mesianismo: mirade se non as paixóns que levanta o novo presi de EEUU.

Pola noite pedinlle a Dani que me tapara a matrícula do coche co Photoshop, pero ademais fixo algo así coma un easter egg, que din os anglosaxóns, unha pequena sorpresa.

domingo, 5 de abril de 2009

O Gato de Schrödinger



"El principio de superposición lo que dice es que si el mundo puede estar en un estado “A” y también en un estado “B” entonces también podrá estar en un estado que sea la combinación de ambos (estado mixto.) Sin embargo, al efectuar una medición de este estado sólo se podrá obtener “A” o “B”. Esto quiere decir que hasta el momento en el que se mide, el mundo estaba en los dos estados simultáneamente, pero luego de realizar una observación el estado colapsa a uno de los dos posibles: el “A” o el “B”. Es importante destacar que es posible medir ambos a veces con probabilidades diferentes, pero tarde o temprano, luego de realizar varias veces el experimento, se habrán obtenido los dos. En el experimento de Schrödinger el gato puede estar tanto vivo (“V”) como muerto (“M”) y como ambos son estados posibles, también puede estar en una combinación que sea vivo Y muerto, “V” + “M”. Ambas realidades coexistirán hasta que un observador abra la caja, vea el estado en el que se encontraba el gato y haga colapsar el sistema a una sola posibilidad: o vivo o muerto.

Aunque parezca descabellado en un primer momento, experiencias en el que se tienen diferentes estados superpuestos son llevadas a cabo diariamente en laboratorios de todo el mundo. Es una concepción de la realidad que se aleja sobremanera de lo que se pensaba hasta el siglo XX (y de lo que aún hoy se piensa cotidianamente) y presupone grandes desafíos no sólo para los físicos, sino también para los filósofos de la ciencia, ya que se está planteando que la realidad es en función de que se la observe. Si nadie hubiera abierto la caja el gato continuaría estando vivo Y muerto; es ahí cuando surge una pregunta crucial: ¿el gato sabía que estaba vivo?"


Cando estaba na facultade (Filoloxía), non escollín unha filosofía optativa porque un compañeiro, que si asistiu ás primeiras clases, faloume non sei que de física ou mecánica cuántica, e aquilo asustoume. Non só a min. Finalmente esa asignatura non se impartiu por falta de alumnado.
Coa perspectiva dos anos pasados, arrepíntome moito. Aínda que nunca é tarde....