viernes, 30 de enero de 2009

MANIFESTO POLA SOLIDARIEDADE


Ninguén ten a potestade de elixir o lugar onde vai nacer, nin as posibilidades económicas da familia que o vai acoller ou do país no que vai desenvolverse a súa existencia.
A terra ten extraordinarias riquezas, pero todos sabemos que están moi mal repartidas, e que conviven neste planeta azul xentes que se poden permitir todos os luxos con outras que non poden sobrevivir por falta de alimentos, de hixiene, ou dunha mínima asistencia sanitaria.
O noso é un mundo de contrastes, pero agora non hai disculpa.
Cos excedentes de producción que apodrecen cada día no primeiro mundo poderíase solucionar a fame do terceiro, pero...¿qué?...sae máis barato deixalos perder que transportalos, a pesar de todos os medios (de trasporte, conservación de alimentos, etc...)dos que dispoñemos na actualidade.

Por iso, creo que chegou a hora de facer algo e o primeiro paso, dos moitos que hai que dar para solucionar esta traxedia humana, é tomar conciencia todos.

Iso tratamos os blogueiros que publicamos hoxe este manifesto:


MANIFESTO POLA SOLIDARIEDADE


QUEN SOMOS:

Os que subscribimos este manifesto somos cidadáns no pleno uso dos nosos dereitos civís, e titulares da soberanía popular, da que emanan os poderes do Estado.

Os asinantes dirixímonos a todos os cidadáns do mundo, coñecedores da situación de atraso, fame e enfermidade na que se atopa gran parte da poboación humana nun momento histórico, como o actual, no que se dispoñen dos suficientes medios políticos, económicos e científicos que puidesen solucionar estes problemas.

Este manifesto ten vocación de universalidade, e vai dirixido a toda a humanidade, por iso a versión orixinal en español será traducida a diversas linguas, pois o noso propósito consiste en facer ouvir a voz da opinión pública nos lugares nos que se toman as decisións políticas e económicas do mundo.

A QUEN NOS DIRIXIMOS:

Dirixímonos á clase política gobernante dos nosos países, composta por aqueles que eliximos, libremente, nunhas eleccións democráticas; así como aos máis altos mandatarios das Organizacións Internacionais, como a O.N.U. e aos Presidentes e Gobernos dos países máis ricos da terra.

MANIFESTÁMOSLLES:

1.- Que este texto ten a súa orixe na constatación da extrema situación de necesidade e de fame que sofre unha gran parte da poboación da Terra e na desigual e inxusta repartición de bens que existe actualmente no mundo.

2.- Que consideramos que dita situación é intrinsecamente perversa e non admisible nin moral nin eticamente, dado que todos os seres humanos nacen libres e iguais. Igualmente, temos presente que todos os cidadáns do mundo teñen eses dereitos desde o mesmo instante do seu nacemento e non como unha promesa futura cuxa conquista dependa da realidade política, social ou económica dos seus países.

3.- Que defendemos que é completamente inxusto, inmoral e un crime humanitario punible ante os tribunais internacionais e a Historia que, en pleno Século XXI, existan seres humanos que pasen fame no mundo, e que morran por iso. Que é un agravante dese crime que, existindo as leis internacionais suficientes, así como os medios técnicos, económicos e científicos para corrixir devandita situación, os que exercen o poder no mundo non leven a cabo as accións necesarias para solucionar o que xeracións futuras cualificarán de verdadeiro xenocidio no que serán culpables todos aqueles que, tendo os medios para solucionar o problema, non os empregaron.

4.- Que consideramos que esta inxusta situación é contraria ao dereito Natural, aos Dereitos humanos e ás normas da máis elemental ética, e entendemos que chegou o momento de que a voz da opinión pública esixa dos seus gobernantes o final de tal estado de cousas.

5.- Que o presente manifesto non é un manifesto utópico; e que tampouco é un manifesto político, nin se pretende co mesmo a instauración dunha nova orde política ou socio-económico mundial, nin ningún menoscabo do tecido empresarial, sanitario e social do mundo desenvolvido, senón a máis elemental xustiza cos desfavorecidos.

POR TODO ISO, ESIXIMOS aos nosos GOBERNANTES:

1.- A adopción de medidas inmediatas e urxentes para paliar tal situación de fame, enfermidade e desnutrición no terceiro mundo. Consideramos que tales medidas non constitúen unha utopía, senón que son perfectamente viables e posibles.

2.- Manter o compromiso de cumprir os Obxectivos do Milenio que, establecidos por Nacións Unidas no ano 2000, definen os principios aos que ha axustarse a actuación dos paises e do sistema económico internacional para superar, co horizonte fixado en 2015, as inxustizas que afectan á humanidade.

3.- A realización de accións solidarias sistemáticas cos países máis desfavorecidos e que se estableza unha orde lóxica e humana de prioridades na política económica, con proxectos intelixentes que creen riqueza e postos de traballo nos países pobres, facilitando un desenvolvemento sustentable e un progreso que lles axude, ademais, á consolidación dunha rede sanitaria, económica e social estable que faga imposible o retorno á situación de partida e favoreza a consolidación dun réxime político interno democrático.

4.- Que se tomen as medidas necesarias para que os países ricos destinen unha parte dos seus orzamentos á creación de riqueza e de empresas nos países máis desfavorecidos; así como a adopción dun acordo internacional, que debería subscribirse na ONU de obrigado cumprimento para os países desenvolvidos.

5.- A implantación dun código ético que regule a estratexia das empresas multinacionais, así como a eliminación dos paraísos fiscais e a aplicación da taxa Tobin ás transaccións comerciais internacionais, que permita crear un fondo de solidariedade xestionado por Nacións Unidas.

6.- Non aceptaremos simples declaracións de principios que non se traduzan en políticas concretas. En definitiva, APELAMOS ao sentido da xenerosidade e da humanidade de todos, e fundamentalmente da clase política internacional.

Desde a terra que espera e cre firmemente na Solidariedade que constrúa un mundo mellor e máis xusto, a 30 de xaneiro de 2009""

jueves, 29 de enero de 2009

BURRO


Bueno, pues una semana después de lo prometido (he estado un poco liada), aquí os dejo lo que de la palabra burro se dice en El gran libro de los insultos. Vaya por delante que, aunque había oído que estos animales son muy inteligentes, como todo, hasta que uno no lo comprueba empíricamente no se puede hacer una idea.

En fin, burro proviene del latín burrus y éste a su vez del griego purov (fuego) en alusión al color de su pelaje pardo-rojizo. Aristóteles en su Historia Natural dice que carece de maldad porque carece de hiel , asegurando que sólo es inepto para la guerra, con lo que mostraba sensatez. Se le describió como animal utilísimo, de naturaleza paciente y perseverante, capaz de recordar un favor y de besarle las manos a quien lo trata con gentileza. Covarrubias dice de él en su Tesoro:

Es de mucho provecho y poco gasto, y no da ruido salvo cuando rebuzna, que entonces es insufrible. No es malicioso y un niño puede llevarlo donde quiera. Se acomoda a cualquier ministerio que puede desmpeñar con provecho.

Su uso peyorativo en origen alude a modales rudos o embrutecidos....

miércoles, 21 de enero de 2009

Insultar con propiedade


Iso é o que vou a facer a partir de agora, gracias á miña nai que me regalou o libro de Pancracio Celdrán, juas, juas, juas...... Teño que ir traballar pero mañá adicarei un post ó primeiro insulto que consultei: Burro

viernes, 16 de enero de 2009

Fausto-Roupa velha

Penso que é adecuada para épocas de crise.....



Rapariguinha
cose a tua saia
velha de cambraia
que outra não podes comprar baixa a bainha
rasga o pé-de-meia
quando é magra a ceia
quem nos há-de aguentar
oh bonitinha

A que preço está o peixe
na corrida
a xaputa já é truta
promovida
puxa da massa apalpa a fruta
insecticida
fez a pileca da vitela
uma investida
e a salsicha “isidora”
é alheira de Mirandela

A que preço está a couve
e o grão-de-bico
bacalhau quase não há
deu-lhe o fanico
tenho prisão de ventre oh pá?
eu já te explico
o feijão-frade subiu ao céu
vende o penico
se não há grelos no mercado
há bons nabos no hemiciclo

Guarda a roupa velha
que sobra do almoço
dá o braço à Maria
ao Manel e ao Joaquim
não vás devagarinho
faz da praça um alvoroço
leva-me contigo
ai!! não te esqueças de mim

A que preço está o vinho
nessa pipa
arde o preço da aguardente
queima a tripa
a água-pé é um detergente
só constipa
já não gosto da cerveja
dessa tipa
e a jeropiga a martelo
é servida em bandeja

A que preço está a casa
nessa esquina
não se aluga só se vende
é uma mina
quem a vende tem juros
lucros
alucina
quem não tem casa inventa
imagina
sonha ao relento é multado
mora em barraca clandestina

Guarda a roupa velha
que sobra do almoço
dá o braço à Maria
ao Manel e ao Joaquim
(…)

Como vai a nossa vida
de chinelo
pelo custo não é festa
é um duelo
o cabaz da fome é caro
magricela
mais barato é o discurso
tagarela
nada diz nada acrescenta
nem mexe o fundo à panela

miércoles, 14 de enero de 2009

De vampiros, crepúsculos y otras historias....


Nunca he sido muy aficionada a los vampiros. Drácula de Bram Stoker me gustó muchísimo en mis tiempos, la peli de Coppola también, algo de Stephen King.....bueno, lo típico. No soy una forofa, vamos.
Estas navidades, en plena vorágine vampírica, leí Crepúsculo. Mis alumnos de la academia están entusiasmados, incluso los que no leen nunca, así que me picó la curiosidad. Vaya por delante que no soy elitista en temas literarios. Naturalmente disfruto de la calidad, pero siempre he leído de todo. El problema de esta novela radica en que quien la lee, en un porcentaje alto, se queda ahí. No busca más. Encima se trata de una saga de estas de no sé cuántos libros, bla, bla , bla..... Es mediocre hasta límites insospechados y refleja el ultraderechismo han estado soportando los yankees......son vampiros belicistas y violentos pero muy puritanos y protagonistas de idilios asexuales: no fuman, no beben, no se drogan....vampiros reprimidos (insisto, excepto en la violencia desmesurada). En fin, la artífice de este negocio es mormona....así que más no se puede pedir. Les he dicho a mis alumnos que se dejen de chorradas y lean historias de vampiros de verdad, apasionados, pecadores, lascivos....pero no creo que me hagan mucho caso, je ,je, je.....

Pero como siempre surge algo mejor de algo malo, han publicado la última novela de Christopher Moore, Chúpate esa. Oportunismo también, pero del bueno. Lo que me he reído con esta sátira de lo vampírico y de lo gótico. Hay un personaje adolescente, Abby, una chica gótica, maravilloso (tengo mucha simpatía por los adolescentes góticos, son los últimos románticos....). Como siempre, si tenéis tiempo, os la recomiendo. Pasaréis un buen rato en estos tiempos de crisis.

domingo, 11 de enero de 2009

Florence Foster Jenkins

Si hay un personaje que me inspira simpatía desde que conozco su existencia, esta es Florence Foster Jenkins. Hoy la han recordado en la radio y me apetece dedicarle un post.



Es evidente que Jenkins tenía muy poco sentido del oído y el ritmo y era a duras penas capaz de mantener una nota. Era normal que su acompañante hiciera ajustes para compensar sus variaciones de tempo y fallos rítmicos. Aun así se hizo tremendamente famosa, al parecer el público la adoraba por la diversión que proveía en lugar de por su habilidad musical.



Después de un accidente de taxi en 1943 descubrió que podía cantar "Un fa más alto que nunca". En lugar de una demanda contra la compañía de taxis le envió una caja de caros puros al conductor.

A pesar de la petición pública de más apariciones, Jenkins restringió sus actuaciones en directo a unos pocos favoritos y a su recital anual en el auditorio del Ritz-Carlton de Nueva York. La asistencia a sus recitales estaba siempre limitada a su leal club de señoras y otros pocos elegidos (ella misma se encargaba de distribuir las entradas). Con 76 años, Jenkins finalmente cedió a los deseos de sus admiradores y actuó en el Carnegie Hall el 25 de octubre de 1944. Fue tal la anticipación con la que se anunció la actuación, que las entradas se agotaron con semanas de antelación. Jenkins murió un mes después.

"Podrán decir que he cantado mal, pero no que he cantado poco", era su máxima. Llegó a grabar tres discos.
Naturalmente la ayudó la cantidad de dinero que tenía, pero aun así me parece una bonita persecución y ejecución de sueños imposibles.

sábado, 10 de enero de 2009

El vendedor de lanzas y escudos



En el Reino de Chu vivía un hombre que vendía lanzas y escudos.

- Mis escudos son tan sólidos – se jactaba –, que nada puede traspasarlos. Mis lanzas son tan agudas que nada hay que no puedan penetrar.

- ¿Qué pasa si una de sus lanzas choca con uno de sus escudos? – preguntó alguien.

El hombre no replicó.

Han Fei Zi (Circa 280 a.C- 233 a.C, uno de los más grandes filósofos chinos)

Cantos coñecedes coma este? Seguro que máis de un, je je je......

lunes, 5 de enero de 2009

Evaristo

De El Progreso, 5-01-09

El vecino de Palas de Rei que pidió música para su entierro fue sepultado ayer tal como ordenó, con música de la Banda de Antas, los gaiteiros de ‘Buxaina’ y fuegos de artifcio.


La voluntad de Evaristo Vázquez Carnero pesó más que las tradiciones y hábitos y su sepelio se celebró ayer en la parroquia palense de San Cibrao tal y como él había dispuesto, con bombas de palenque, banda de música y grupo de gaitas.
Sus funerales y entierro estuvieron marcados por la expectación creada por su peculiar testamento, en el que especificaba el ambiente festivo que pretendía crear para su despedida.
Sus familiares y vecinos se encargaron de los preparativos para que nada faltase y, cuando el féretro de Evaristo Vázquez llegó a la iglesia de San Cibrao, ya lo estaban esperando los miembros de la Banda de Música de Antas y del grupo de gaitas ‘Buxaina’, de Palas de Rei, que tras el sepelio tocaron media hora cada uno, como el fallecido había dispuesto, para despedirlo a su gusto, con la relativa alegría que permite tal pérdida.

Noticia completa, aquí

¿No es, simplemente, genial?

En La Voz de Galicia, aquí

Boicot


Non sei se servirá de algo......pero a miña indignación é tal........

Máis información aquí

sábado, 3 de enero de 2009

Goran Bregović , Горан Бреговић

Como estes días traballo pola noite, non vos estou moi inspirada. Deixo un pouco de música para elevar o espíritu nesta entrada de ano.

Compositor balcánico conocido por sus BSO para Emir Kusturica: su obra mezcla sonidos del folclore tradicional con rock, música búlgara y otros estilos musicales.