O LOBO

Félix Rodríguez de la Fuente ayudó a cambiar nuestra visión de los lobos

Foi do meu pai de quen herdei, ou aprendín, o meu amor polos animais. A miña nai é das que nunca lle faría dano a ningún pero, eles alí e eu aquí.....Meu pai non, gustáballe moito ,coma min, acaricialos e mimalos.....Pero el tiña ese medo atávico aos lobos inculcado na súa infancia...era absoluto pavor. Recordo cando botaron o capítulo de Félix Rodríguez na tele. É desas cousas que un ten gravado na cabeza a lume. Lembro que o meu pai me dixo que aquilo era trampa, que seguro que Félix Rodríguez criara aqueles lobos que comían apaciblemente das súas mans.....que os do monte non eran así. Pero admiraba moito ao naturista e aquel programa tamén calou fondo para el. É difícil combatir unha fobia desas (eu téñolla ás serpes) pero houbo moita xente que se replantexou ese mito oscuro e tenebroso do Xau, do tío Pedro, do da boca oscura,..... Canto lle debe o lobo a ese ser fabuloso, pese as moitas críticas que aínda se oen hoxe e que a min me enferman, a ese home que non debería haber morto tan cedo e que tanto nos ensinou a toda unha xeración acerca da fauna ibérica.