martes, 18 de agosto de 2009

Reflexión


Vaia, por fin temos un virus que pode ser contaxiado nun acto relixioso casto y puro e non nun luxurioso froito do pracer e do vicio. Esto sí que é unha crise de fe. Como Deus manda.

8 comentarios:

Senda dijo...

claaaro que fun, ti tamén estabas? jajaja, un día destes seguro que nos vemos...
Bicos

Chousa da Alcandra dijo...

pssssss, ben sei por onde vas; pero eu -se hai que contaxiarse- case prefería do outro xeito...
;-)

HADEX dijo...

Claro Cousiña, claro......coma todos.....hehehehehe

HADEX dijo...

Aiii puxen Cousiña ...hehehe (teño un amigo ó que lle chamo así)

Chousa da Alcandra dijo...

Jajajaja, vale. Tamén me gusta. En realidade son pequeniño coma un virus... (pero menos molesto!)

Anónimo dijo...

Deberían preocuparse por outro tipo de virus. Os curas, eses ós que todos lles chaman "pai" menos os seus fillos, que lles chaman "tío"...
Saúdos!

Markesa Merteuil dijo...

Como se non estivesemos suficientemente deshumanizados, agora temos unha nova excusa para esquivar apertas, saúdos, etc...

Carlos Sousa dijo...

Acto relixioso casto e puro...?

Donde pasa iso?