lunes, 20 de julio de 2009

Repugnante

Dos violaciones a menores en un fin de semana, una de ellas disminuida psíquica. No sé cuántos menores involucrados, unos diez o doce....¿Qué sucede? Nunca pude entender que grupos de personas en un mismo entorno estén dispuestas a ciertos actos. Es irracional, absolutamente. ¿En qué clase de adultos se convertirán? Mi admirado Emilio Calatayud afirma en su blog que los jueces rechazan rebajar la edad penal a los 12 años. Lo considerarían un fracaso social.
No me meto en estos jardines jurídicos. Sólo me pregunto si dos violaciones a menores y perpretadas por menores en un fin de semana no son un síntoma de fracaso social.

8 comentarios:

Carlos Sousa dijo...

Máis que un fracaso social. Que un rapaz de 13 anos cometa un acto destes, e esté tan "tranquilo" na casa é intolerable. Pero o problema máis grave é como un rapaz de esa idade pode chegar a un acto deses. A que punto se vai a chegar.

Non sei, eu que teño un fillo con 14 anos, ó escoitar estas noticias, aparte da repugnacia dos delitos, dame un pouco de medo pensar no futuro, e nunca sabes o que depara a vida. De momento non é o meu caso, pero nadie está libre de cair en cousas raras, sobre todo ó ritmo que vai a vida, e mirando a cantidade de "delincuencia" xuvenil que hai. (ou falta de respeto, falta de valores, libertinaxe...)

Repugnante e fracaso social.

FAIL dijo...

Cuando escuché esa notícia se me puso la care de gallina. ¿Hasta ónde emos de llegar? ¿Qué está pasando? Cadavez me da más miedo esta sociedad y me avergüenzo de mi especie...

Manuel (Cedric) dijo...

Siempre he dicho que, por desgracia, vivimos en un país (O en una sociedad), en que se ha avanzado demasiado rápido en lo económico, y muy despacio en lo cultural. Además, el ritmo actual de la vida hace que en muchos hogares, al trabajar los dos miembros de la pareja principal, no se haga vida familiar, por lo que los hijos no aprenden valores humanos, adquiridos en el seno de una familia.

Y luego pasan cosas como las que vemos en las noticias...

Saludos desde Valencia.

Markesa Merteuil dijo...

Yo no me lo pregunto, yo estoy segura del fracaso social.

Cuspedepita dijo...

Penso que haberá que empezar a plantexarse cambiar unhas cantas cousas con respecto á educación que están recibindo os rapaces, sobre o tipo de valores que explícita ou implícitamente se lles están transmitindo, sobre a maneira de conseguir que os pais se impliquen de verdade con eses seres que trouxeron ao mundo para algo máis que para xogar as bonecas e recuperen o control sobre os seus fillos menores, e que as institucións deixen de facer barrabasadas coma aquelas ordes de alonxamento por darlle un soplamocos a un fillo que coñecemos nestes últimos tempos.
Unha sociedade na que os nenos son os reis do mambo, mandan na casa e todo quisque (nais, pais, avós, tios e primos ) baila ao son que tocan, pouco pode dar de sí agás delincuentes en potencia que pensan que teñen dereito a pisar a calquera para conseguir o que lles peta.
Lembro unha frase que escoitei na radio un día : moitos dos nenos e nenas de hoxe o primeiro "NON" firme que escoitan na súa vida díllelo a mestra de infantil cando entran ao colexio.

Cuspedepita dijo...

Ahhh, totalmente de acordo con Manuel (Cedric) unha vez máis.

Anónimo dijo...

O que sucedeu reflexa que o país fracasa máis a nivel humano ca económico. Non coñezo a solución a estes problemas, pero espero que alguén (ou todos xuntos) a atope porque medo me dá vivir nunha sociedade na que ocorren cousas como estas.
Saúdos!

Chousa da Alcandra dijo...

Certamente esterilizámoslle os platos e os vasos e permitimos que o lixo se asente nos seus miolos. Eu tampouco quero meterme en liortas xurídicas; pero está claro que como sociedade (ou seguramente como microsociedade, asentada na familia), algo hai que mudar nos métodos para non seguir acadando estes resultados.

Un bico (vacacional ainda)